- ASIELZOEKERS UIT AFGANISTAN
Youp van ’t Hek. NRC, 28 augustus 2021.
‘Dus de zogenaamde ‘fly past’ van enkele jachtvliegtuigen van onze luchtmacht tijdens de Grand Prix in Zandvoort gaat volgende week niet door. Het ministerie van Defensie heeft dit besloten „vanwege de ontwikkelingen in Afghanistan”. (…) Wat de luchtmacht nu gaat doen? Een extra rondje Veluwe en dan even lekker door de geluidsbarrière zodat je dat gekrakeel in De Harskamp niet hoort? Lijkt mij geen gek idee. Hoewel? Zo angstaanjagend was dat roedeltje Veluwse hangjongeren nou ook weer niet. Ik dacht geen moment: straks brengt een van die boerenpubers zijn bomgordel tot ontploffing. Het grootste probleem van die avond? Of er nog genoeg bier in het krat zat. En een paar agenten lieten de politiehonden uit. Die moesten toch poepen. Meer was het eigenlijk niet. En ik verstond die kinkels ook niet. Wat riepen ze? Eigen tolk eerst? Toch was ik ook wel weer verbijsterd. Zo vlak na de wanhopige beelden op het vliegveld van Kabul. Ik begrijp dat ze op die gelovige Veluwe principieel geen televisie mogen kijken en daarom niet weten wat een vluchteling precies is, maar toch…
Toine Heijmans (in Zoutkamp). Volkskrant, 29 augustus 2021.
‘Nieuwe vluchtelingen, oud verhaal. Sta weer door hekken te turen naar mensen die dood en verderf ontvluchtten, alles achterlatend op een manier die onbegrijpelijk is voor welvaartskinderen. Net als vijf jaar geleden, tien, twintig jaar sta ik daar; je kunt ze door het metalen vlechtwerk spreken maar naar binnen gaan mag niet.
Het zijn evacués – er is altijd een ambtelijke term – die uitgebreid worden gescreend, dat zeiden de politici bij voorbaat, want er zal eens een terrorist bij zijn. Het maakt ze allemaal verdacht. Vooralsnog zijn de Afghanen in quarantaine, handig achter prikkeldraad en waarschuwingsborden: restricted area, use of deadly force authorized.
Heeft niks met de Afghanen te maken uiteraard, het is crisisnoodopvang, halsoverkop, net als vijf, tien, twintig jaar terug. Want het land was niet voorbereid op vluchtelingen. Nooit is het land voorbereid, dat is bewust: de opvangorganisatie wordt per bed betaald, een Hollandse kruideniersmethode die het aantal vreemdelingenkampen laag houdt en de barrières hoog. Het moet niet vanzelfsprekend worden.’
(…)
Toch zijn het niet alleen Wilders, Eerdmans, Baudet, Becker en andere valse profeten van de ‘massa-immigratie’ die de jeugd van Harskamp inprenten dat vluchtelingen terroristen zijn, verkrachters en huizenrovers. Het weren van anderen is diep verankerd in de lompe Hollandse klei.
‘Het is mij niet duidelijk wat mensen willen in een land dat is ingericht voor het houden van Elfstedentochten, en niet het klimaat heeft om onder palmbomen te vertoeven.’ Premier Lubbers, 1986, over Tamil-vluchtelingen. Na de Vietnamezen was Nederland wel klaar met wat toen al de ‘vluchtelingenstroom’ werd genoemd: er kwam ‘ontmoedigingsbeleid’ en ‘sobere opvang’, ook linkse politici deden eraan mee. Later werd Lubbers hoge commissaris voor de vluchtelingen in Genève, en vroeg ik hem naar zijn oude woorden. ‘Ik ben ervoor om mensen te helpen’, zei hij, ‘politici zijn er om de eigen burgers te helpen. Ik ken het – ik ben ook politicus geweest.’ De Hollandse omgang met vluchtelingen noemde hij toen, in 2003, ‘een tikje doorgeslagen’, en ‘krampachtig’.
Verder terug: Molukkers, harteloos opgevangen in kampen, 1951. Nog verder terug: Joden, niet welkom in het Nederland van 1938. Ook toen probeerden Europese landen samen muren op te trekken tegen vluchtelingen.
‘Het is ook een bepaalde cultuur waar niet iedereen op zit te wachten’, beet een twitteraar me toe, klopt, de Nederlandse cultuur is zo dat we nooit op een bepaalde cultuur zitten te wachten, behalve als het geld oplevert of olympische medailles.
De eerste asielzoekerscentra openden in 1987, vaak zo ver mogelijk aan de rand van het land, net als kerncentrales. Het grootste aantal kwam in 2001, 87 duizend, destijds zag ik Afghanen in de maïsvelden slapen. Dat aantal is nooit meer gehaald, ook niet tijdens de Syrische crisis die voor veel politici nu als schrikbeeld geldt.
Nu zijn in dit land zestienhonderd Afghanen terechtgekomen. Achter het hek spelen kinderen op fietsjes en stepjes – over twintig jaar studeren ze af aan een universiteit.
- HOBBY PILOOT
Jan Dirk van der Broek. Volkskrant, 28 augustus 2021.
‘Nico heeft net zijn Boeing 737 in Glasgow aan de grond gezet en dat moest ‘met het handje’, want het Instrument Landing System (ILS) bleek defect. Maar hij heeft het wel gekker meegemaakt, zoals die keer dat zijn beide brandstoftanks op waren en hij zonder motoren een noodlanding moest maken. ‘Dat is me ook gelukt hè, daar ben ik nog trots op.’ Hij vliegt altijd in zijn garage in Kamerik waar hij een levensechte bewegende cockpit heeft nagebouwd met MS Flight Simulator waarmee hij op 24 duizend vliegvelden kan landen en opstijgen. ‘Het begon ooit met twee doorgezaagde pc’s en een vlakschuurmachine onder het stuurwiel voor de geluidseffecten, maar deze cockpit staat helemaal op autoveren en drie beamers voor een levensecht uitzicht.’ En voor die echte beleving zorgt ook Nico, die de vluchtprocedure nauwgezet volgt. Voor het opstijgen roept hij eerst ‘Cabin crew, ready for take-off’ (‘Weten de meiden achterin dat ook’) en dan na het taxiën keurig voor de streep stoppen (‘Anders krijg ik gelazer met de toren’). ‘Je kunt zo’n cockpit tegenwoordig ook voor 8.000 euro bestellen, dan heb je ’m zo in het mandje, maar ik heb tijdens het bouwen schik én tijdens het vliegen. Dat is dus twee keer schik.’
De fotograaf Jan Dirk van der Broek spreekt me aan. Hij maakt rapportages over alledaagse dingen waar hij aan voorbijgaat en dat in beeld vastlegt. Op meer plekken op deze blogsite heb ik ruimte ingeruimd voor zijn beelden. Ik vind in het Volkskrant archief zijn kantoor rapportage, zijn afstudeerproject aan de Koninklijke academie in Den Haag, waarmee hij in de aandacht kwam.
- HET EEUWIGE LEVEN
Robert van Gijssel. Volkskrant, 29 augustus 2021.
‘Het was een prangende en zelfs pophistorische vraag, die onmiddellijk opkwam na het overlijden van Stones-drummer Charlie Watts afgelopen dinsdag. Hoe gaat het verder met de eeuwig rockende Britse band nu een van de oudgediende kernleden toch sterfelijk is gebleken?
Voor iedereen die de Stones een beetje heeft gevolgd de laatste zes decennia was het antwoord eigenlijk wel te raden. Inmiddels is het ook officieel bevestigd: The Rolling Stones gaan gewoon door. Eind september hervat de band de al vijf jaar lopende No Filter-tournee, met concertdata in de Verenigde Staten. Op de kruk achter de drums zal de slagwerker Steve Jordan (64) plaatsnemen, die van Watts dus ook het uitzicht erft op de ruggen van de drie stug volhardende legenden Mick Jagger, Keith Richards en Ronnie Wood. Voor deze ereplaats hoefde hij geen audities te doen.’
Zo alledaags vind ik die hobbypiloot anders niet. Maar wel heel leuk!
Ja Jan Jacob, dit is een bijzondere invulling van een alledag. Waar de één dagelijks aan de waterkant zit en zijn hengel uitgooit, een ander drie keer per dag zijn rondje maakt met zijn hondje, maakt hij dagelijks verre reizen dicht bij huis.
De fotograaf kijkt, zoals het motief van de blog luidt, goed om zich heen en ziet dat deze dagelijkse werkelijkheid wel bijzonder is ingekleurd.