Keek in bibliotheek op de plank bij Haruki Murakami en zag ‘Een kat achterlaten’ staan.
Hij opent het boekje met: ‘Natuurlijk bewaar ik heel veel herinneringen.’ In zijn geval zijn het herinneringen aan zijn vader. ‘We deelden als vader en zoon, vanaf het moment dat ik ter wereld kwam tot ik op mijn achttiende het huis verliet, onder hetzelfde dak van een niet al te ruim bemeten huis, ons dagelijkse leven. Zoals bij de meeste relaties tussen ouder en kind het geval zal zijn, waren er tussen ons fijne dingen en minder prettige dingen. Maar het zijn juist de heel gewone, alledaagse gebeurtenissen, die eigenlijk geen van beide waren, die me het meest zijn bijgebleven.’