Han Ponneker had een ansichtkaart bij zich bij ons maandagmiddag gesprek aan het Waterfront. Het drieluik van Lucas van Leyden. ‘Ken je dit, wat vind je ervan?’ Ik antwoordde dat ik als jongetje, 6 of 7 jaar moet ik geweest zijn, met Oom Jan voor het schilderij stond. Hij had me meegenomen naar de Lakenhal. Hij liet me meer zien van Leiden als ik bij hem en Tante Nel logeerde. Zo’n beeltenis van een tronende God in de wolken was me niet vreemd. Uren had ik toen al als kind knielend op de houten bankjes doorgebracht en naar zulke taferelen gekeken. Rondkijkend in de kerk om dat uur, zolang duurde een Heilige Mis, te doden.… VERDER LEZEN “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – het laatste oordeel”