KERSTFIGUUR
Zo af en toe vraag ik Wilma om op de bovenverdieping in mijn werkkamer een boek van de plank te pakken. Ze staan niet meer binnen handbereik. Dan weet ik ongeveer wel de plek te noemen waar deze moet staan, een aanwijzing voor haar. Deze week kwam ik erop om met de mobieltjes elkaar te bellen, ‘beeld te bellen’. Dan gaat zij zo met haar mobieltje langs de planken van mijn kasten. Ik laat haar stoppen bij een titel en vraag haar dat boekje mee naar de kamer beneden te nemen.
Deze zin lees ik in After Dark van Murakami:
“Voor mensen zijn herinneringen de brandstof waarmee ze kunnen blijven leven.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (3)”