De herinnering kent haar eigen topografie. Net als in een droom, waarin straten uit drie, vier steden een labyrint vormen. Een plattegrond die zelden exact is naar maatvoering, maar getekend naar de verbeelding, en oh zo dierbaar om daar een weg te vinden. Deze blog beschrijft zo’n tochtje door de stad, met wat flarden van een droom en wat exacte kenmerken uit die plattegrond van mijn jeugd.
‘
Het is 1955 en we wonen op een etagewoning in de Haagse Fahrenheitstraat. Via het portiek en de binnentrap kom je in de lange smalle gang op de derde verdieping. Rechtsaf kom je in de twee aaneengrenzende uitbouw kamertjes, waar wij jongens slapen.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – van na de oorlog (2)”