Ik bekeek de portretten van Sam Drukker. Zag de tien mannen door hem met inkt en een lucifer geschetst of met verf. Mannen getroffen in een zittende houding. Met z’n tienen verbeelden ze een Joods cultuurgebruik, de Minje. Hun aantal maakt het mogelijk om een samenkomst in een synagoge te hebben. Ze kennen elkaar niet. Ze waren volwassen in de tweede wereldoorlog, dat is wat ze bindt. Ze hebben die oorlog overleeft.
‘Alle volwassenen in mijn vroege jeugd hadden de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, wij kinderen niet’, zegt Sam Drukker. Op vragen kwamen nooit heel concrete antwoorden. Ik heb mijn vader altijd willen vragen hoe hij zich voelde. Tranen waren nooit te zien. ‘Ik heb nooit begrepen hoe je na zo’n periode verder gaat.’… VERDER LEZEN “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – minje. tien joodse mannen”