UITKIJKEN
In het Inuit bestaat een woord dat zoveel betekent als ‘Door het raam kijken om te zien of de persoon op wie je wacht er al aankomt.’ Stel me hierbij een eskimo voor die door het raam van zijn iglo over de ijsvlakte kijkt of zijn bezoeker er van achter de witte heuvels aankomt. Is dit niet actief wachten? En ligt deze houding niet ten grondslag aan de poëzie?
‘Poëzie ontstaat uit een actieve vorm van wachten, zonder erop te wachten.’ (Herman de Coninck). Het is niet een vanuit het raam naar buiten staren, maar een actieve vorm van ontvankelijk zijn voor je omgeving, begrijp ik.
WACHTEN OP MADELEINE
Printerest 
Dan dwaalt mijn gedachten verder af en hoor ik Jacques Brel zingen over ‘Madeleine’. Brel die vanavond op zijn geliefde wacht, maar ze komt maar niet. – ‘Ce soir j´attends Madeleine/Mais il pleut sur mes lilas/Il pleut comme toutes les semaines/Madeleine n’arrive pas.’ Maar (..) morgenavond is hij op dezelfde plek en wacht hij opnieuw op zijn Madeleine.
WACHTEN OP GODOT
In dit toneelstuk zien we twee sjofele figuren, Vladimir en Estragon, die bij een boom aan een landweg wachten op Godot. Godot daagt niet op, maar laat via een kind tweemaal weten dat hij vanavond niet komt, maar morgen zeker wel.
Foto: ANP
Je blog deed mij vreemd genoeg denken aan een heel oude hit van Mary Hopkin, ‘Those were the days’: http://www.youtube.com/watch?v=aUsIYDcDo28 Jacques Brel en Mary Hopkin: jeugdsentiment met mooie herinneringen.
Fijn Bert, dit noem ik associatief denken. Daar komt iets voorbij en dat roept een beeld, een verhaal op, of wat dan ook. Voor jou nu Mary Hopkins. Ik zie bij haar weer een zonovergoten kamer op onze etagewoning in de Fahrenheitstraat, het was in de examentijd van de middelbare school.