LOGBOEK – week 28 – 2020

ENNIO MORICONE IS OVERLEDEN

Stadsbeiaardier Malgosia Fiebig van de Utrechtse Dom speelde in het vorig weekend verschillende nummers van Ennio Morricone. Het is een eerbetoon aan een van de invloedrijkste componisten van deze tijd, die in week 28 overleden is. Wereldwijd werd de componist bekend met zijn filmmuziek voor onder anderen filmmakers als Quentin Tarantino en Sergio Leone.

Muziek en film kunnen zo met elkaar verweven zijn. Hoor het ‘Fluitje’ van Ennio Moricone dan zie ik direct de beelden van The Good, the Bad and the Ugly voor me van Sergio Leone.

• 

• 

• 

---

• 

• 

• HET STAD IN MIJ

Pieter van der Wielen sprak met Maud Vanhauwaert in het radioprogramma ‘Nooit meer slapen’ (8 juli 2020). Dit naar aanleiding van het verschijnen van ‘Het stad in mij’, het ‘zotte bladerboek’ ofwel het overzicht van haar werkzaamheden als stadsdichter van Antwerpen in de jaren 2018 en 2019. Met inbegrip van eerdere projecten van haar zoals ‘dode darlings’, ofwel afgeschoten mopjes. In eerder interview met de Volkskrant zegt ze hierover: ‘Ik schuw de onnozeliteiten niet, meer omdat ik eigenlijk vooral mijn onnozeliteiten heel ernstig neem.’ (Volkskrant. Arjen Peters, 22 mei 2020).

Ze begon twee jaar geleden als stadsdichter van Antwerpen met een blanco affiche, witruimte, omkaderd door de regel ‘Want het is in onze sprakeloosheid dat wij elkaar het best verstaan’, waarmee ze zich als onbeschreven blad voorstelde, en tevens aan het stadsbestuur om carte blanche vroeg. Geen retorisch verzoek, aangezien de burgemeester van Antwerpen de Vlaams-nationalist Bart De Wever is. De enige regels waaraan Vanhauwert zich wenste te houden waren versregels, ‘(en, goed, enige verkeersregels)’.

• De Morgen. Vragenvuur. 13 april 2020:

Waarvoor wil je graag herinnerd worden? “Als iemand die dartel de kantjes van de poëzie afliep.”

Waaraan heb je onlangs te veel uitgegeven? “Ik wilde per se met een rode en een blauwe schoen een ­presentatie geven, dus moest ik twee paar kopen.”

Wat ligt er altijd op je nachtkastje? “Oordopjes. Naast mij worden er ’s nachts meestal een paar bomen omgezaagd.”

Wat is je grootste ergernis? “Comedians die ook naast hun show in hun rolletje blijven hangen en niet gewoon eens rustig en eerlijk op een vraag kunnen antwoorden.”

Waarvan krijg je nooit genoeg? “Tony’s Chocolonely melk met karamel en zeezout.”

Zo’n vragenuurtje doet mij weer denken aan het ‘Vriendenboekje’ dat mijn kleinzoon me onlangs vroeg in te vullen. Op de puntjes achter de vragen naar wat je lievelingsdier is, welke kleur, eten, t.v. programma en boek is, vul je in…..

Een tijdje presenteerde Maud op de zondagmorgen het radioprogramma ‘Bar du Matin’. Het afscheidsgedichtje van haar is te horen (BRT. Radio 1. 26 maart 2017) en hier een uitsnede op papier:

‘In alle vroegte op zondagochtend
Op een onchristelijk uur, nog voor de mis, waren ze daar
De schilder, de schrijver, de muzikant, de speler
De zon was al gerezen, alsook het deeg van de pistolets

Ze praatten er over het leven, de schoonheid, de troost
In woorden die de ether invlogen als een zwerm spreeuwen
In alsmaar nieuwe duikelende formaties
Die in een droomwolk bleven hangen boven hen die rustig ontwaakten

Ik wou dat het kon eindigen zoals Suskes en Wiskes
Met een ondeugende knipoog van de barvrouw
Waarachter de belofte trilt
Wacht maar, in een nieuw verhaal kom ik terug’

---

• ELFIE

Nu we toch over gedichtjes hebben. Op 7 juli kwam op mijn mail een berichtje binnen van Elfie Tromp. ‘En toen werd ik zomerdichter.’ Wat? ‘Ja, dat dacht ik ook. CPNB, de literaire organisatie van o.a. de Boekenweek, schreef me dat ik was gekozen tot zomerdichter van dit jaar en of ik speciaal een gedicht voor dit seizoen wilde schrijven. Die zou door het land verspreid worden op Boomerang-postkaarten, zo’n 100,000 in totaal.’

Tot bloei!

Mijn nichtje van zes
heeft een lijfje zonder gêne
en ongesnoeide dromen

mijn hittehoofd is omgewoeld en
met protest beschenen 

onder een verwelkt verleden
broeit vruchtbare grond

mijn nichtje dus
die maakt zaden
voor het volgende seizoen

ze zit voor me
op het gras en zegt
doe je ogen dicht en dat doe ik

nu kijken we elkaar aan
zonder onze ogen

nu, zegt ze
zien we elkaar echt.

p.s. Ik moet haar roman ‘Urban Dog’ nog eens openslaan.

---

• BOSPOLDERVOS

Op de Schiedamse weg in Rotterdam was woensdag (8 juli) in de stromende regen de feestelijke opening van de Bospoldervos. ‘Niet jammer, viel het feest zo niet een beetje in duigen? vroeg Elfie Tromp aan de kunstenaar Florentijn Hofman in het radioprogramma ‘Nooit meer slapen’. ‘Het kwam goed uit dat je onder het beeld kan schuilen en ook nog op gepaste afstand erbij kon zijn.’ antwoordde hij met een hoorbare glimlach.

• 

• 

Kunstenaar Hofman koos een vos omdat dit dier bepaald geen fictie is in dit deel van de stad. Vossen bezoeken de wijk Bospolder-Tussendijken ‘s avonds met enige regelmaat (Dakpark). Voor Hofman staat de vos symbool voor de natuur die zich de stad inwerkt. Een nieuwe nieuwkomer die leert overleven. Net zoals de vele bewoners van Rotterdam en van Bospolder-Tussendijken. Houd als stad je poorten open, wil hij er maar mee zeggen. Open voor natuur, voor nieuwkomers en voor andere perspectieven. En dat andere perspectief biedt deze vos. Niet alleen door de afmetingen, maar ook omdat de vos slim en streetwise is. Met z’n waakzame houding weet hij zich goed te handhaven. Blijf alert, lijkt hij uit te stralen. De vos draagt een plastic zak in z’n bek. Een verwijzing naar de markt bij de Grote Visserijstraat. Een vos die boodschappen doet, rommel opruimt, of misschien een tasje heeft gepikt? Het verhaal is niet eenduidig en de vos roept ongetwijfeld reacties op en is inspiratie voor gesprekken over de omgeving.

Hofmans beelden vormen inderdaad ontmoetingsplekken en gespreksstof ineen; de gesprekken gaan vanzelf over de openbare ruimte en prikkelen om beter naar de omgeving te kijken. Andere voorbeelden van zijn werk zijn onder meer zijn reusachtige gele badeend die in Azië rondreist, de 31 meter lange muskusrat van riet, een 12 meter hoge herdershond van stro, een immens geel konijn in Örebro, Zweden en een met tienduizend slippers beklede Vette Aap in Sao Paulo, Brazilië. Een ander bekend werk is ‘Beukelsblauw’, een blok sloopwoningen aan de Beukelsdijk die in 2005 tijdelijk blauwgeverfd werden als een groot blue screen voor nieuwe architectuur.

• 

• 

Sloop van Het ‘Blauwe Huis’ om plaats te maken voor koopappartementen.

• 

•