NU AL RUIM 75 JAAR
Beeld: Dirk Bakker/Colectie Vereninging Historisch Purmerend.
Beste Han,
Door de corona kunnen we elkaar nu weer niet ontmoeten voor ons gesprek aan de waterkant. Zo af en toe, toen het nog wel kon, kwamen wat fragmenten ter sprake van hoe het feest was na die oorlog. Nu is het inmiddels alweer ruim 75 jaar geleden. In het nieuwe jaar zal er vast wel weer een moment komen om hierover verder te praten, jouw verhaal te horen. Vooralsnog deze blog van de digitale herdenking van de bevrijding, ook aan dit tijdsmoment aangepast, van de Jan Campert stichting, . Het verhaal in welke vorm dan ook dat altijd de moeite waard blijft. Luister je mee?
JAN CAMPERT – STICHTING
De Jan Campert-Stichting werd in 1947 opgericht ter blijvende herdenking van het verzet van dichters en schrijvers in WO-II. Ik bekijk de beelden en hoor de verhalen aan.
- De Hollandse bevrijdingsbeelden die we allemaal kennen: jeeps met soldaten in de straten, sinaasappels en chocola van de Canadezen, zwaaiende mensen in zomerkleren die meerijden op tanks…
Na de oorlog gaan we dansen (Abdelkader Benali)
- Die beelden staan niet op het netvlies van de overlevenden uit de kampen. Zij deelden niet in de feestvreugde. De feestelijke bevrijdingsbeelden die we allemaal kennen, moeten worden bijgesteld als we die bekijken door Joodse ogen. Overlevenden uit de kampen deelden niet in de feestvreugde. Op welke manier kwamen de gruwelen van de oorlog terecht in het werk van Joodse auteurs? Anne Frank, Primo Levi, Marga Minco: ze schreven hun werk in zekere zin tegen wil en dank – en meer dan de politiek kwam de literatuur in de buurt van enig recht doen aan de oorlogsjaren.
Bevrijd? 1945 door Joodse ogen (Yra van Dijk)
- Vrijheid is een prachtig woord, maar waarom verstopt het zich zo vaak?
Kakkerlakkenkak (Mohammed Benzakour).
Eén antwoord op “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – bevrijd”