Eigenlijk zijn het twee aparte wijken: Bospolder en Tussendijken. Maar meestal worden ze in één adem liefkozend ‘BoTu’ genoemd. De drukke winkelstraat de Schiedamseweg is de grens tussen beide wijken. BoTu ligt in het ‘Wilde Westen’ van Rotterdam. Bospolder is het één na armste postcodegebied van Nederland. Tussendijken scoort in de wijkmonitor het laagst op de ‘algemene kwaliteit van leven’ in Rotterdam. Maar BoTu is óók de wijk van wereldculturen en het schilderachtige Delfshaven. Rotterdam-West is in trek bij hoogopgeleide woningzoekenden. (Eppo König. NRC, 2 oktober 2019).
- BOSPOLDERVOS – SCHIEDAMSEWEG
Ernest van der Kwast: ‘Als ik aan de plastic tas denk, zie ik mijn moeder te midden van wolken van polyethyleen, en zie ik ook vele andere vrouwen in de stad. Hun handen gebonden in hengsels, hun ruggen gebogen van de boodschappen. Ze lopen met kleine pasjes over straat, zeulen niet alleen groente en fruit mee, maar ook de last van hun leven, hun gezin, hun kinderen. Als ze nu over de Schiedamseweg schuifelen en omhoogkijken, zien ze een beeld dat is opgericht voor hen. Florentijn Hofman brengt met zijn Bospoldervos een ode aan de plastic tas. Hij meet maar liefst vier meter bij viereneenhalve meter. De eerste keer dat mijn moeder voor het beeld stond, zag ze de vos niet. Ze zag alleen de tas. ‘Welke vos?’ zei ze, terwijl ze naar de plastic tas bleef kijken.’
‘Tasjes gevuld met tomaten, courgettes, paprika’s. Tasjes vol kaas, kibbeling en loempia’s. Tasjes aardbeien, ananassen, pruimen, kersen. Elke zaterdag gaat ze om vier uur ’s middags naar de markt, wanneer de kooplui van hun groente en fruit af willen. Twintig mango’s voor vijf euro. Ze worden in twee plastic tassen gestort en mijn moeder loopt verder naar de volgende kraam.’
- SCHIPPERSSTRAAT
Bewoner: ‘Zo kwam ik dus in de Schippersstraat te wonen in de wijk Bospolder, onderdeel van de deelgemeente Delfshaven. De wijk neigde toen al naar een achterbuurt (ook wel door politici eufemistisch omschreven als “gezellige volksbuurt”, zodat ze geen stappen tot verbetering hoefden te nemen) met meer vuil en herrie op straat dan ik gewend was, veel rumoerige buren en oprukkende verpaupering vanwege achterstallig onderhoud en een laks overheidsbeleid voor economisch en politiek oninteressante stadswijken. En het werd erger: hard-drugsgebruik werd gedoogd (synoniem voor bestuurlijke beslissingsangst? Met tolerantie heeft het niets te maken!) en de onvermijdelijke overlast gebagatelliseerd. Dat in de jaren ’90 de junks overdag openlijk in de portieken crack zaten te roken of zaten te spuiten moest je maar normaal vinden. En de massaal toestromende buitenlanders mochten zich vooral niet aanpassen en wie vond dat ze dat wel moesten doen was intolerant en discrimineerde andere culturen. De oorzaak van de huidige problemen… ‘
‘Mijn eerste eigen huurhuisje, een voor-tussen-achter woning met een halve zolder was behoorlijk uitgewoond en naar mijn opvattingen voor verbetering vatbaar. Samen met de huisbaas, Jack Alken, en mijn broers Freek en Gert heb ik in de centrale opgang naast het trappenhuis een wand gemetseld en een eigen douche/toilet-ruimte gemaakt en de keuken vergroot. Zo werd het toch een toffe woning. Al was alles wel behoorlijk scheef en het dak zo lek als een mandje. Het verhaal ging dat door het bombardement in 1943 de woningen op de fundamenten waren verschoven. De voorkant van de woning was 4 meter breed en had een verval van 10 cm! Ik heb er toch een tijdje met plezier gewoond. Toen ik er na zeven jaar uit moest wegens een sloopbesluit vond ik dat niet echt leuk! Al kreeg ik steeds asocialere buren waardoor de gebreken van de oude en slecht onderhouden woning pas echt aan het licht kwam. Als de beneden-buurvrouw patat bakte, en dat deed ze vaak, stond mijn hele woning blauw… En laat ik het maar niet hebben over haar zoontje die drumde en haar 2 deense doggen. Eigenlijk waren mijn Nederlandse buren asocialer dan mijn Turkse of Marokkaanse buren.’
‘Het Visserijplein, Pier 80 en Park 1943 zijn belangrijke plekken voor onze wijk, daarom ook wel het Hart van BoTu genoemd. Het plein is op marktdagen een bruisende plek vol activiteit en mensen, maar de rest van de week een grote lege vlakte. De gemeente Rotterdam wil daarom aan de slag met het plein. Er moeten o.a. betaalbare woningen komen, en een nieuwe sporthal. Pier 80 moet blijven, en de markt natuurlijk ook!’ (BoTu; bewonersorganisatie)
Gemeente Rotterdam: ‘Bospolder-Tussendijken is op diverse manieren een proeftuin en daarmee een voorbeeld voor andere wijken. Bijvoorbeeld de gezinsaanpak die op een nieuwe manier – onder andere via basisscholen – gezinnen een betere positie wil bezorgen. Ook opvallend: de wijk is een van de eerste die aardgasvrij wordt. Dit betekent een grote verandering voor bewoners. Daarom zijn er cursussen energiebesparing, de oprichting van een energiecoöperatie en zonnepanelen op het Dakpark.’
Foto: Walter Herfst
Oualaid: ‘Ik heb hier alles in de buurt. De tram, de metro, het ziekenhuis, de McDonald’s. Ga ik weg uit de buurt, dan moet ik weer helemaal opnieuw beginnen. Hier is het vinden van een baan al lastig. Trouwens, de wijk knapt op. Dat geschreeuw ’s nachts, de dealers op straat, de alcohol. Het is allemaal minder. Zelfs een beetje droog, Weet je wat ik bedoel? Minder leven. Gewoon droog.’
- EEN DUALE STAD
Jeannien Julen. Trouw, 10 april 2019.
‘Alle plannen, renovaties en goodwill ten spijt blijft het onbehagen in de Rotterdamse wijk ‘BoTu’
Bospolder Tussenwijken is een wijk waar ondanks al die inspanningen het gros van de mensen qua inkomen nog steeds op of onder bijstandsniveau zit. Waar bijna een kwart van de mensen worstelt met de Nederlandse taal. Waar twee weken terug nog twee granaten aan een winkeldeur werden gehangen en in december de gevel van een andere winkel deels wegvaagde door een explosie. En een wijk die – uitgerekend nu Rotterdam van de titel armlastigste stad af is – behoort tot een van de vijf armste postcodegebieden in het land.
Het is ook een gebied in de stad waar inmiddels jaarlijks 1,3 miljoen hotelgasten komen (meer dan ooit tevoren). De stad van het duurste Nederlandse appartement dat ontwikkelaars binnenkort uit de grond gaan stampen. De stad waar koopwoningen in pak ’m beet vijf jaar tijd met bijna 125.000 euro duurder werden. Kon je als koper in 2013 nog voor geen 175.000 euro een woning op te kop tikken in de Maasstad, inmiddels betaalt degene die op zoek is naar een eengezinswoning ruim vier ton.’
- LE MEDI
Een project dat beoogt is om de diversiteit in de wijk uit te drukken is Le Medi.
Le Medi is een woonblok met 93 woningen dat in 2008 is opgeleverd in de Rotterdamse wijk Bospolder-Tussendijken. De architectuur en stedenbouwkundige opzet van het woonproject zijn geïnspireerd op de architectuur van de landen rond de Middellandse Zee en worden gekenmerkt door fraaie kleuren, mozaïek en mediterrane ornamenten. Het ontwerp is van architectenbureau Geurst & Schulze i.s.m. Korteknie en Stuhlmacher in opdracht van ontwikkelaar EraContour en woningbouw vereniging Havensteder. Het initiatief voor dit multiculturele bouwproject is genomen door cultureel ondernemer Hassani Idrissi.
2 antwoorden op “GROETEN UIT ROTTERDAM – bospolder tussendijken”