IN GESPREK MET BERT – het staatsspoor

Vincent van Gogh viel de achterkant van het Staatsspoor in 1882 al op.

• 

BERT

Den Haag Staatsspoor ken ik ook nog uit mijn jeugd. We reden er langs met de Blauwe Tram op weg naar Scheveningen en in die tijd zag je nog de oude stoomlocomotieven daar rangeren: heel spectaculair! Die reden dan richting Utrecht achter ons huis aan de Koningin Wilhelminalaan iin Voorburg, waar nu de Utrechtse baan loopt. Met mijn vriendjes gingen we bij de spoorwegovergang aan de Broekslootkade muntjes op de rails leggen: levensgevaarlijk!

• 

Aan de andere kant van de spoorlijn keken we uit op de fabriek van Van der Heem in de Binckhorst. Ik herinner me nog als kind dat ik ’s avonds uit het raam keek en zag dat die fabriek in brand stond. Mijn vader, een zeer gelovig katholiek, stelde me gerust met een kruisje wijwater op m’n voorhoofd. Zoiets blijft je je leven lang bij.

TON

Je noemt de fabriek van Van der Heem. Die heeft na de brand nog jaren op het industriegebied zijn producten vervaardigd (Erres, Solex). Die bedrijvigheid in jullie ‘achtertuin’ is momenteel meer en meer aan het afbrokkelen. Het gebied wordt een eigentijds woon-, werk en recreatiegebied. Ik besteed aan deze ontwikkeling op deze site de nodige aandacht.

BERT

Als kind, geboren in Voorburg, bekeek ik Van der Heem natuurlijk van de Voorburgse kant. Voorburg was in die jaren eigenlijk nog erg dorps en landelijk en voor mij als kind kon je achter het huis waar nu de Utrechtse baan loopt heerlijk buiten spelen in de weilanden. Je moest wel oppassen dat je niet in de koeienvlaai trapte, want dan kon je niet zomaar meer naar huis. Het gebeurde natuurlijk toch wel eens en als kind trokken we dan onze schoenen uit en spoelden die dan weer schoon in de sloot. Eén keer belandde ik in de moddersloot en mijn vriendje haalde mij er toen weer uit. Daarbij waren ook zijn kleren kletsnat geworden. Die trokken we uit en hingen ze te drogen aan het hek. We werden echter bloot betrapt door de fotograaf van het Voorburgs krantje. Een paar dagen later prijkten we bloot en wel op de voorpagina en ik weet nog dat ik als kind daar veel opmerkingen over kreeg (ook thuis!). Ik voelde me toen net ‘Poederdot’, maar daarover later misschien meer.