- EEN MENING
Een vol Place de la République, zondag in Parijs. In heel Frankrijk zijn tienduizenden de straat opgegaan zondag om hun afschuw te tonen over de moord op leraar Paty die spotprenten van de profeet Mohammed toonde tijdens een les over de vrijheid van meningsuiting.
NRC, 19 OKTOBER 2020
‘En weer trokken zondag tienduizenden Fransen naar pleinen overal in het land om pal te staan voor de vrijheid van meningsuiting. Ze protesteerden tegen de ontstellende aanval op een leraar in Conflans-Sainte-Honorine, even buiten Parijs. De docent aardrijkskunde en geschiedenis Samuel Paty, die in zijn les Mohammed-cartoons uit het tijdschrift Charlie Hebdo had laten zien, was daar vrijdag vermoord door een Rus van Tsjetsjeense afkomst die onder invloed stond van de politieke islam. Onthoofd – een terreuraanslag op het onderwijs.
Het onderwijs is de plek waar iedereen zonder enig onderscheid onafhankelijk moet kunnen leren kijken en denken. Daar horen confronterende of onwelgevallige beelden en teksten vanzelfsprekend bij. Juist in een tijd waarin informatie en opvattingen steeds vaker gedicteerd worden door ongrijpbare algoritmes is het zaak kennis te nemen van dit soort oorspronkelijke bronnen. Dat is een fundamenteel uitgangspunt van onderwijs in een vrije samenleving. ‘
- EEN VAKANTIE VLUCHTJE MET EEN LUCHTJE
Emma Curvers. Volkskrant, 19 oktober 2020.
‘Het moet een woelige week zijn geweest voor de redactie van Blauw Bloed. Al sinds 2004 volgt het programma op de voet het pr-programma van het Koninklijk Huis. Maakt onze koning een ritje in de Noord-Zuidlijn of opent Máxima de borstkankermaand, dan zenden zij dat integraal uit en daarnaast zit er altijd wel een modekenner in de studio om te signaleren dat Máxima een jurk voor de tweede keer droeg.
Afgelopen maandag was die RVD helaas vergeten te melden dat de koning op vakantie zou gaan, waarop de koning onder de twitterguillotine werd gelegd. En zo kwam zaterdagavond zelfs de altijd dociele Snel erachter dat de koning misschien tóch geen directe gezant van God is. ‘Wordt alle goodwill na hartverwarmende coronabezoeken nu tenietgedaan?’, vroeg hij, denkend aan zijn recente uitzendingen als ‘Koning en koningin kriskras door het land’ en ‘Koningspaar volop in touw’. De kritiek liet hij handig over aan koningskundige Rick Evers, die de vakantie ‘onhandig’ noemde. Ineens stuitte Evers op een pijnpuntje. ‘Hij heeft veel adviseurs op het paleis, maar het gaat allemaal over die fantastische bezoeken die de koning en koningin afleggen, maar als het gaat over privé, dan hebben zij daar niets mee te maken.’
Gelukkig voor Jeroen Snel is de koning weer thuis en zien we hem volgende week vast bij de première van een lokale hiphopmusical ten bate van de helden in de zorg.
- VAN DER POEL & VAN AERT
Beeld: Belga
Rob Gollin. Volkskrant, 19 oktober 2020
‘Van der Poel en Van Aert rijden eendrachtig naar Oudenaarde. Elkaar afschudden zit er niet meer in. Ook op de laatste klim, de korte maar venijnige Paterberg, waar Van der Poel vorig jaar in een groep met favorieten zo’n beetje als laatste aan begon en als eerste bovenkwam, ondernemen ze geen poging meer. De Nederlander: ‘Ik denk dat we allebei bang waren om te demarreren. We reden op onze limiet.’ De Belg: ‘Ik had al snel begrepen dat we elkaar er niet meer af gingen rijden.’ Dan is er die allerlaatste blik van Van der Poel achterom, die explosie op nauwelijks 200 meter van de finish en dat ene alles goedmakende, resterende decimetertje. Van Aert kwantificeerde het verschil: ‘Mathieu was een heel klein beetje sterker.’
- JACINDA ARDER
Bregje Hofstede. Correspondent, 17 oktober 2020.
‘Terwijl overal ter wereld klassieke alfamannen met de scepter zwaaien, toont Nieuw-Zeeland dat het anders kan. Daar won de 40-jarige premier Jacinda Ardern opnieuw de verkiezingen. Zij is een uitgesproken vrouwelijke politica die tijdens haar termijn van een dochter beviel, en voor wie compassie, mildheid en empathie de belangrijkste waarden zijn.
Terwijl Brazilië, Amerika en Hongarije een misogyne macho als regeringsleider verkozen, gebeurde in Nieuw-Zeeland precies het omgekeerde. Sinds 2017 wordt het land geleid door een jonge vrouw, Jacinda Ardern, die afgelopen weekend de verkiezingen ruim won. Lees daarover bijvoorbeeld bij de NOS.Ze wordt vaak in één adem genoemd met politieke kometen Obama, Trudeau en Macron, en voegde wegens haar populariteit het woord ‘Jacindamania’ toe aan het lexicon.’
Zoals Margaret Thatcher handbagging tot uitdrukking verhief – ze droeg vaak opvallende damestasjes bij zich, en had de reputatie ermee uit te halen naar dwarsliggende collega’s – zo slaagde Ardern erin om een ander symbool van vrouwelijkheid tot krachtig statement te maken van vrouwelijke macht: haar kind. Eeuwenlang waren kinderen hét excuus om vrouwen weg te houden uit het openbare leven, en om hen te verbannen naar het huiselijke domein. Ardern nam haar zuigeling mee naar een vergadering van de Verenigde Naties. Haar vriend zat ermee op schoot, terwijl zij een krachtige speech hield; de beelden gingen de wereld over.
Dat Ardern kan opereren zoals ze doet – met kwetsbaarheid, empathie en een nadrukkelijk intuïtieve benadering – is hoopgevend. Het laat zien dat onze ingesleten denkbeelden over vrouwen en macht, en hoe macht eruit hoort te zien, in beweging zijn, ondanks het hardnekkige seksisme dat altijd de kop op steekt.’
- MUURSCHILDERING IN DE BINCKHORST
‘Haagse straatkunst naar een hoger niveau getild’
Den Haag FM, 19 oktober 2020
Het kunstwerk ‘Haagse straatkunst naar een hoger niveau getild’ is te zien langs de Binckhorstlaan in Laak en is een eerbetoon aan Hans Mahler. “Die tekst was een tekst die Hans heel vaak gebruikt heeft door de jaren heen en dat was ook zijn missie de afgelopen jaren bij de gemeente”, zegt Gordon Meuleman van SOGOshow, een van de deelnemende kunstenaars van het project. Mahler heeft zich bij de gemeente jarenlang ingezet voor verschillende streetart-projecten.“Dit is een bedankje voor alles wat hij voor ons betekent heeft”, zegt Meuleman tegen Den Haag FM. Met het werk willen de kunstenaars op een gepaste manier afscheid nemen van Mahler, hij stopt binnenkort met zijn werkzaamheden voor de gemeente Den Haag.
- AGLORITME FUIK
Laurens Verhagen. Volkskrant, 22 oktober 2020
Het zou niet zo lang geleden ondenkbaar zijn geweest: YouTube dat een videoclip verwijdert van zijn platform vanwege de tekst. Het gebeurde onlangs rapper en graancirkeldeskundige Lange Frans met zijn nummer Lockdown. Zes maanden lang stond het gewoon op het videoplatform van Google, maar vorige week was het, na een miljoen views, ineens over en sluiten. De ingreep kan niet los worden gezien van YouTubes aangescherpte beleid. Een dag eerder deed YouTube in navolging van Facebook de complotbeweging QAnon in de ban. Het basisidee van QAnon is dat een boosaardige elite naar een nieuwe wereldorde streeft en dat pedofiele satanisten kinderen misbruiken en hun bloed drinken – een klassieker binnen de complotwereld. Het nummer van Lange Frans staat boordevol verwijzingen naar QAnon en pedofilie: ‘Een pedonetwerk wereldwijd vraag niet hoe. Via Hillary Clinton tot de Oranjes aan toe.’
Het wantrouwen richting de overheid en media groeit steeds sneller. Volgens Arjen Lubach komt dat deels “omdat op sociale media een heel circuit aan mensen langzaamaan een eigen parallelle werkelijkheid creëren”. Dit noemt hij het ‘fabeltjesfuik’. Hoe langer mensen in die fuik zitten, hoe verder ze open komen te staan voor deze radicale ideeën.
- SPENCER DAVIS
Beeld Getty
De Welshe multi-instrumentalist Spencer Davis is dinsdag op 81-jarige leeftijd overleden
Menno Pot. Volkskrant, 21 oktober 2020.
‘In de Londense Marquee-club, waar de groep in 1964 huisband werd, bleek hun sound aan te sluiten bij de toonaangevende modcultuur. De doorbraak kwam met Keep on Running (1965), een rockende cover van een Jamaicaans liedje. Davis’ versie werd een Britse nummer-1-hit. Na de twee grootste Britse hits (ook Somebody Help Me werd begin 1966 nummer 1) volgden de grootste internationale: Gimme Some Lovin’ (1966), I’m a Man (1967) en in Nederland ook Time Seller(1967). Alleen Gimme Some Lovin’ was een eigen compositie, met Davis als coauteur. De glorietijd eindigde abrupt toen Winwood in 1967 de band verliet en Traffic oprichtte. De Davis Group stopte in 1969. Een reünie zonder Winwood (1973) was weinig succesvol. Van 2006 tot 2020 trad Davis op met steeds wisselende Spencer Davis Group-bezettingen.
- EEN FASCINEREND VERHAAL
Boekenbijlage NRC. 24 oktober 2020.
‘Te krankzinnig om waar te zijn, maar tóch echt gebeurd: de adembenemende wereldreis van drie jonge Nederlanders. Drie Amsterdamse jongens vertrokken in 1911 voor een voettocht rond de aarde en zagen het Europese continent kraken. Wim Willems reconstrueerde hun fascinerende verhaal. (●●●●)
‘Wat ze gemeenschappelijk hebben is een flinke dosis idealisme, opgedaan bij socialistische verenigingen voor jongeren. In Den Haag gaan Gerard en Frans naar bijeenkomsten van de club Nieuw Leven, waar ze Herman Gorter en Henriette Roland Holst horen spreken. Frans maakt zich het Esperanto eigen. In Amsterdam groeit Bram op in een Joods gezin, maar ‘hij voelde zich meer socialist dan Joods’. Alle drie zijn ze vegetariër, geheelonthouder en pacifist. En voelen ze zich aangetrokken tot Rein Leven, een beweging die kuisheid propageert. Haast hebben ze niet – ze hebben jaren uitgetrokken voor hun reis. De nachten worden doorgebracht in hooischuren, hutten, en soms gewoon in de open lucht onder een deken – ze hebben geen tent, dus af en toe worden ze doorweekt wakker. Een detail dat iets laat zien van de ontberingen die ze doorstaan: in de Oostenrijkse bergen blijven hun sandalen steeds steken in de sneeuw. Daarom besluiten ze verder te gaan op blote voeten.
‘De wereldwandelaars’ is meer dan een portret van een stel jonge idealisten. Het is ook een schets van Europa aan het begin van de twintigste eeuw, wanneer wereldrijken kraken in hun voegen. In Oostenrijk worden ze gewaarschuwd voor het gebrek aan beschaving bij de Hongaren, die het zelf weer hebben over de barbaarse tradities van bevolkingsgroepen nog verder naar het oosten – de spanning in de Donaumonarchie moet vroeg of laat tot ontlading komen, krijgen ze te horen.’
NOS, Langs de Lijn, 24 oktober 2020.
‘In de voorlaatste etappe van de Giro d’Italia is Wilco Kelderman zijn roze leiderstrui kwijtgeraakt. Kelderman moest op de een na laatste beklimming lossen. Daarmee kwam hij op anderhalve minuut achterstand binnen. De renner van Sunweb zat lang op zijn gemak in het peloton, maar had op zo’n 30 kilometer van de streep geen antwoord op een versnelling van directe concurrenten Jai Hindley en Tao Geoghegan Hart, die respectievelijk op slechts twaalf en vijftien seconden stonden in het klassement. Geoghegan Hart klopte Hindley nog in de slotmeters. Op de streep was het verschil met de beide renners opgelopen tot 1.36 in het nadeel van Kelderman.’
Wilco Kelderman koerst op de finish af. Zijn leermeester Wim Sluis ziet het thuis in Bunnik aan de zijde van zijn vrouw Tonnie Peek met lede ogen aan. Beeld Werry Crone
Luuk Blijboom, Trouw, 24 oktober 2020
‘Vrienden vragen gekscherend weleens of er ook een uit-knop op hem zit. De 81-jarige Wim Sluis is een vat vol sterke wielerverhalen dat overloopt zodra de koers begint. Maar deze zaterdagmiddag blijkt er wel degelijk een schakelaar te bestaan die de praatgrage ontdekker van wielrenner Wilco Kelderman het zwijgen kan doen opleggen. Exact om 16.03 uur wordt deze omgezet, op het moment dat definitief duidelijk is dat de kopman van Sunweb uit de roze leiderstrui van de Ronde van Italië is gereden. Hij treedt dus niet toe tot het illustere rijtje Jan Janssen, Joop Zoetemelk en Tom Dumoulin, de drie Nederlandse coureurs die een grote ronde wonnen. Het is een hard gelag, verslagen zakt Sluis onderuit in zijn tweezitsbank. “Mijn wereld stort in. Het kippenvel staat van ellende op mijn armen.’
Ja, de Spencer Davis Group draaiden we destijds veel in de jeugddisco (sociëteit La Cave) destijds in Tilburg. Ik ben daar nog even discjockey geweest en heb het toen zelfs tot de Brabantse kampioenschappen voor discjockeys geschopt. Overigens met weinig resultaat, maar het meedoen was voor mij al heel wat. Ik herinner me er vooral van dat de dames veel belangstelling hadden en steeds opnieuw naar mijn hokje kwamen om verzoeknummers aan te vragen. Zelf was ik in die tijd een fan van de Rolling Stones: I can get no Satisfaction, Time is on my Side, Paint it Black, The Last Time, Ruby Tuesday enz. enz.
Hoe vaak draaide ik toen niet ‘Little red rooster’?