Armando woonde als kind vlakbij Kamp Amersfoort, waar de Duitsers een schrikbewind voerden. Deze ervaring hield hem zijn hele leven bezig en voerde de boventoon in zijn werk. Jammerende gevangen, een brood dat over de hekken werd gegooid en schietende bewakers. De herinneringen die de jonge Armando aan Kamp Amersfoort had, waren indrukwekkend. De uitgehongerde mensen kreeg hij nooit meer van zijn netvlies. Armando praatte er niet graag over, maar in zijn schilderijen was het zijn belangrijkste thema.
- SCHULDIG LANDSCHAP
Hij verbaasde zich er altijd over dat de natuur onverstoorbaar was voor dit menselijke leed. Bomen groeiden door, struiken versperden de bospaden. ‘Schuldig landschap’ noemde Armando het, alsof de bomen er iets aan hadden kunnen doen. Juist deze verstilde en gruwelijke landschappen zette hij op doek. Ruw, soms met zand tussen de verf, en vaak abstract, de doeken zijn als het ware doorleefd. Zo ook zijn beelden, doorleefd zijn ze.
P.S.
Armando overleed op 1 juli 2018 op 88 jarige leeftijd in Potsdam.
Een geweldig kunstenaar die Armando. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat kort na ons museumbezoek in in 2007 het Armando Museum in de Elleboogkerk in Amersfoort door brand werd verwoest. Tijdens die brand zijn dertien grote schilderijen van Armando in vlammen opgegaan, evenals diverse werken van oude meesters. Niet alleen werden schilderijen vernietigd, maar ook het complete documentatiecentrum van het museum. Daarin lag een groot deel van het archief van Armando, waaronder handschriften van zijn boeken. Ook stukken die het museum in bruikleen had van andere musea, zijn bij de brand verloren gegaan.