CRUISE (1)
Beeld. Katja Poelwijk 
Louis Davids met enkele revue-meisjes
Kan het niet onderdrukken om bij het woord ‘cruise’ het liedje te neuriën van ‘Ach, zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn … ‘
Ja, zoo’n reisje langs den Rijn, Rijn, Rijn
‘S Avonds in den maneschijn, schijn, schijn
Met een lekker potje bier, bier, bier
Aan den zwier, zwier, zwier
Op d’rivier, vier, vier
Zoo’n reisje met een nieuwerwetsche schuit, schuit, schuit
Allemaal in de kajuit, juit, juit
‘T Is zoo deftig, ’t is zoo fijn, fijn, fijn
Zoo een reisje langs den Rijn
In 1906 schreef Louis Davids deze tekst en nog altijd lijkt dat een eigentijdse formule te zijn. Nieuw is wel dat de Europese rivieren de laatste twintig jaar zijn ontdekt door de Amerikanen, Canadezen, Australiërs en Nieuw-Zeelanders. ‘Dat is voor een belangrijk deel te danken aan de cruisemaatschappij Viking, die wereldwijd een vloot met ruim zeventig riviercruiseschepen bezit. Viking adverteert zich suf met reisjes over de Seine, de Wolga, de Donau en de Douro. En dus over de Rijn. Concurrenten zoals Avalon profiteren mee van de vele overzeese pensionado’s die de Europese rivieren hoog op de wensenlijst hebben staan.
- Tjkerk Gualthérie van Weezel. Volkskrant, 17 mei 2019.
De gasten aan boord zijn bijna allemaal 65-plus en bemiddeld, zo blijkt uit onderzoek van het Havenbedrijf. Hun besteedbaar inkomen bedraagt ongeveer 4.000 euro per maand, ze hebben grote interesse in ‘iconische bezienswaardigheden’ en zijn georiënteerd op het ‘culturele aanbod’.
Ik zou als pensionado met dergelijke kenmerken toch niet zo gauw aan boord stappen van zo’n oceaanstomer die allerlei verre bestemming bevaart, maar tegelijkertijd is het ook een wereld die me boeit.
- UITZICHT OP ZEE
Sta geregeld op de Wilhelminakade in Rotterdam met in mijn rug het Hotel New York. Het uitzicht op de overkant van de Maas wordt me ontnomen als de ‘Nieuwe Statendam’ aangemeerd is. Ik kijk als het ware op tegen een muur van een flatgebouw. Geen idee dat een schip mijn uitzicht beperkt. Het leven op een cruiseschip, een varend vakantiefort, is non-stop entertainment. Gymnastiek op het zonnedek, bommetjeswedstrijden in het zwembad, een polonaise door het restaurant; de hele dag is er wel wat te beleven tijdens een cruise. Het cruiseschip is massavermaak geworden. De oceanen zijn overspoelt met varende vakantieforten die elkaar naar de kroon steken in luxe interieurs en non-stop entertainment.
- VAN DE BOEKENPLANK
‘Grand Hotel Europa, de roman die de verbeelding is van die hedonistische levensstijl, van het massatoerisme dat er het gevolg van is, van de verwording van een heel werelddeel tot een uitpuilend Anton Pieck-museum slash pretpark. De schrijver van het boek Ilja Leonard Pfeiffer zegt: „Dertig jaar neoliberalisme heeft ons geleerd dat consumeren het doel van ons leven is. We zijn geconditioneerd door de filosofie dat we moeten denken als een ondernemer en onze eigen genoegens moeten nastreven. Aan een ander denken is geen modieuze gedachte, geen kwaliteit. Altruïsme heeft geen waarde in een evangelie dat egoïsme predikt. (…) Bij het schrijven van mijn roman heb ik niet aan een pandemie gedacht als gevolg van het maniakale reizen over de wereldbol. Dat had ik in mijn rol van ziener natuurlijk wel moeten bedenken. (…) Vorige week is het eerste cruiseschip weer vertrokken uit de haven van Genua. Het werd gevierd als een overwinning.” Zijn muze Stella vult hem aan: „Ze varen naar Livorno, naar Napels, naar Palermo, naar Malta, allemaal rode zones. Dat je risico neemt voor je werk, dat snap ik nog wel. Wij zijn nu ook naar Nederland gereisd. Maar voor vertier?” Ze is diep teleurgesteld, zegt ze, dat mensen hun hedonistische levensstijl niet voor een poosje kunnen opgeven om de gezondheid van hun medemensen te redden, en misschien die van henzelf.’
Rinskje Koelewijn & Jannetje Koelewijn. NRC, 23 december 2020.
Eén antwoord op “ACHTERWERK IN DE KAST – een reisje langs de rijn”