Niet ver van ons huis ligt het park de Houtkamp en afgeschoten is een heemtuin. Het was altijd aangenaam om hier doorheen te wandelen over de aangestampte paden langs de verschillende aangebrachte landschapstypen, de klaverweide, de hei, het beekje te zien stromen en op de houten vlonder door het aangelegde moeras te stappen, de rust tot je door te laten dringen, de vogels te horen en de geur van het gewas te ruiken. Dat kan niet meer, maar nu op een andere manier. Met de tillift word ik in de rolstoel getild. Vanmiddag werd ik door mijn oud-hardloopvriendje Frans door de heemtuin rondgeduwd. Ik maakte wat snap shots. Een onderwerp dat ik eerder niet zo had opgepakt. Een enkele blog slechts: stillevens in het landschap. Het waren doorgaans andere alledaagsheden die ik in beeld bracht.
Vooral de derde foto met het water is een schitterend plaatje. Natuur blijft mooi als onderwerp
Ja, die viel mij ook meteen op. De vierde is ook mooi, vooral ook met die uitsnede zo.
De allereerste met het muurtje door het groen vind ik echt een Ton van der Pennen foto. Vraag me niet waarom.
Verder vind ik ook de vierde erg mooi.