Op weg naar de tentoonstelling ‘Dromen in Beton’ in het Centraal Museum Utrecht. Over de geschiedenis van Hoog Catharijne. Oktober 2019.
Het was aan de orde van die dag om een schuilplekje te zoeken voor de striemende regen. We schuilden in het nieuwe Hoog Catharijne.
Het is eigentijdse droogloop geworden. Deze winkel mall onderscheidt zich van het oude en contrasteert nog steeds sterk met de typisch Nederlandse binnenstad die aan de stadszijde ligt, met zijn grachten, zijn historische panden en zijn slingerende straatjes met hobbelkeitjes. Het oude Hoog Catharijne moest opgeknapt worden en dat vroeg om meer dan een likje verf. ‘Het complex voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd’, zo zal dat ongetwijfeld vermeld hebben gestaan in de toelichtingen bij de vernieuwingsplannen. Een verval had zich al jaren vooraf ingezet met de komst van de junks die in de zijgangen hun schuilplekken vonden. Hun sporen zijn nu weggewist. Hun dagelijkse bestaan in het winkelcentrum was nog wel te zien in een documentaire die bij de tentoonstelling ‘Dromen in beton’ getoond werd. De tentoonstelling waar de geschiedenis van het project werd verhaald. Op een affiche zagen we de treffende foto van Cas Oorthuys, met de heren van de projectontwikkelaar Empeo en de architect gebogen over de maquettes, de plannen besprekend.
In de folder lees ik dat het plan in 1963 met 42 tegen 2 stemmen in de Utrechtse raad is aangenomen. Utrecht zou dankzij dit vooruitstrevende plan eindelijk het imago van gezapige provinciestad achter zich laten. Het moest hiermee een bruisend middelpunt van Nederland worden. Voor Hoog Catharijne moest in het hart van deze stad wel wat worden gesloopt, om dit van bovenaf ontwikkelde megalomane plan te doen verrijzen. De sloop van het hoofdgebouw van de levensverzekeringsmaatschappij De Utrecht, opgetrokken in art niveau stijl, is daar een van en het riep het nodige verzet op.
De wanden van een andere tentoonstellingsruimte zijn beplakt met protestposters van toen, geluiden waren te horen tegen een ‘regentesk systeem‘.
En nu is de vernieuwing van Hoog Catharijne bijna klaar. Gewerkt wordt nog aan het uitgraven van de eeuwenoude singel die indertijd gedempt werd. Toen gingen handtekenlijsten rond, kranten werden overspoeld met ingezonden boze brieven en het in de haast opgerichte protestcomité ‘Binnenstad en Singels’ liet samen met Utrechtse studenten luid van zich horen. Toen werden hun tegengeluiden niet gehoord, nu na 50 lijkt dat wel het geval te zijn.
Eén antwoord op “GEBIEDSONTWIKKELING – ‘dromen in beton’”