IN GESPREK MET HAN PONNEKER – gespreks fragmenten (2)

Op het terras van het ‘Waterfront’ vertellen we associatief elkaar verhalen; een kettingreactie als het ware. Het kan gaan over een stuk dat eens geschreven is en nooit is gepubliceerd. Een gebeurtenis die spontaan opkomt. Han noemt dat dan ‘Onderweg opgedaan’. Een aantal staat in deze blog.

  • EEN WERKPLEK – ALEXANDER GOGELWEG

‘Het was een periode waarin het niet zo goed met me ging. Ik was net gescheiden, had financiële problemen, mijn bureau had voor even geen opdrachten. Vanwege mijn kennis met de publieke voorlichting kreeg ik een klus bij het Ministerie van Onderwijs, bij de afdeling ‘Studiefinanciering’.… VERDER LEZEN “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – gespreks fragmenten (2)”

IN GESPREK MET HAN PONNEKER – beulen sterven nooit

KOENTJE & LEO

Het toneelstuk Beulen sterven nooit’ kwam in juni 2012 af. Han Ponneker schreef het in gedachtenis aan twee joodse jongens.

Koentje, een zes maanden oude besneden baby die in de duinen van Bloemendaal werd gevonden. Duitse soldaten brachten hem naar de crèche in Amsterdam,schuin tegenover de Hollandse Schouwburg, waar joodse baby’s werden ondergebracht. Voor velen van hen was het een tussenstop op weg naar de gaskamer.

Leo was zes jaar oud toen hij in het ouderlijke huis van Han onderdook. Hij mocht met het oog op de buren die van dit alles onkundig moesten blijven, niet hard praten, hij mocht uiteraard niet buiten spelen, hij mocht zich niet voor de ramen laten zien.… VERDER LEZEN “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – beulen sterven nooit”

ACHTERWERK IN DE KAST – geboren in bethlehem

VAN NA DE OORLOG (2)

In 1948 ben ik geboren in de kraamkliniek van het rooms katholieke ziekenhuis Bethlehem aan de Prinsessegracht in Den Haag. Dicht bij de bouwvallen als gevolg van het bombardement op Bezuidenhout. Engelse geallieerde vliegtuigen hadden in de nadagen van de tweede wereldoorlog hun bommen op de verkeerde plek in de stad gedropt. We moesten wat langer in de kliniek blijven, mijn tweelingbroertje Paul en ik, om in de couveuse aan te sterken om daarna onze ontdekkingstocht te beginnen.  Met onze lotgenoten uit de kraamafdeling gingen wij gezamenlijk verder door het leven als babyboomers, waarvan men zegt dat deze voor het geluk zijn geboren, Meer dan gemiddeld steeg in die tijd de bevolking en men sprak over een geboortegolf.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – geboren in bethlehem”

IN GESPREK MET HAN PONNEKER – deemoedig gebukt

Acteur en fotograaf Thom Hoffman selecteerde als gastconservator uit de beeldarchieven van diverse erfgoedinstellingen en collecties maar liefst 300 foto’s. Samen met film en persoonlijke verhalen tonen ze een realistisch beeld van de koloniale periode tussen 1840 en 1949. De klassieke fotografie van Nederlands-Indië, waarin ‘mooi Indië’ de maatstaf was, met spiegelende sawahs (rijstvelden) en een tevreden bevolking, kantelt in Hoffmans visie en krijgt een zwarte schaduw. Hij wil het eurocentrische beeld verschuiven naar een Indonesisch beeld. Indrukwekkend is de manier waarop hij het befaamde Rhemrev-rapport laat zien, een schokkend verslag over het koloniale schrikbewind, vol gruwelijke details over martelingen op de plantages van Sumatra. In 1904 verdween het geruisloos in de archieven van de regering in Den Haag, afgedaan als ‘niet opportuun’.… VERDER LEZEN “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – deemoedig gebukt”

IN GESPREK MET HAN PONNEKER – een proclamatie

Soekarno roept de onafhankelijkheid uit. (Publiek Domein – wiki)

De Indonesische nationalisten Soekarno en Hatta roepen op 17 augustus 1945 de onafhankelijkheid uit. Sindsdien is voor de Indonesiërs 17-8-1945 de begindatum van de ‘Republik Indonesia’. Maar Nederland betwist de legitimiteit van de onafhankelijkheidsverklaring en gaat over tot militaire actie. Wat volgt, is een koloniale oorlog (‘politionele acties’) die eindigt met de soevereiniteitsoverdracht van Nederland aan Indonesië in december 1949. De oorlog kost 7.000 Nederlandse soldaten en meer dan 100.000 Indonesiërs het leven.

Koningin Beatrix in 1995: ‘Wanneer wij terugblikken op deze tijd, die nu bijna vijftig jaar achter ons ligt, stemt het ons bijzonder droevig dat zovelen in deze strijd zijn omgekomen of er een leven lang de littekens van hebben moeten dragen.’… VERDER LEZEN “IN GESPREK MET HAN PONNEKER – een proclamatie”