- KONINGSDAG 2021
Cyril Rosman. AD, 26-04-2021.
‘Koningsdag moet dit jaar, vanwege de coronamaatregelen, opnieuw sober gevierd worden. Volksverhuizingen voor massale samenkomsten in de grote steden zijn niet gewenst. Ook het bezoek van de koninklijke familie (aan Eindhoven) speelt zich voornamelijk online af. De geplande versoepelingen van het kabinet, met de middagopenstelling van de terrassen en winkelen zonder afspraak, gaan pas een dag later in. Toch zijn bestuurders en toezichthouders in de grote steden alert: enkele grote steden roepen hun inwoners expliciet op thuis of in de eigen buurt te blijven.’
- Een arts moet helpen, vond ze. Ook als iemand wil sterven en zelfs als dat haar man is
Peter de Waard. Volkskrant, 29 april 2021
- Kea Fogelberg (1950-2021)
‘In de Zoeterwoudse wijk Weipoort, waar ze woonde, was ze even geliefd als in Leiden, waar ze haar huisartsenpraktijk had. Voor haar uitvaart met een boerenkar in de idyllische omgeving van de Weipoort waren mensen in grote getalen uitgelopen.
Kea Fogelberg vervulde in alle opzichten een voortrekkersrol: als vrouwelijke arts, bij thuisbevallingen, als palliatieve terminale zorgverlener en als steun en toeverlaat voor talloze illegalen – zelf noemde zij ze ongedocumenteerden – in Nederland. ‘Als het moest, belde ze alle ziekenhuizen en apotheken af met het verzoek om wat restjes medicijnen voor zieke ongedocumenteerden’, zegt haar zus Teresa Fogelberg.’
Drie jaar geleden gaf ze een groot interview in de Volkskrant over haar baanbrekende werk in de palliatieve zorg. In haar 33 jaar als huisarts had ze toen 21 patiënten helpen sterven, ook toen het nog niet mocht, met wat extra medicatie. Vier keer vulde ze op de overlijdensverklaring in dat de man of vrouw een natuurlijke dood was gestorven, terwijl het dat niet was. Een arts moet in de eerste plaats helpen, vond ze. In 2016 hielp ze ook haar eigen man Hans de Zeeuw, die toen al dertien jaar aan parkinson leed en bang was om wilsonbekwaam te worden bij zijn euthanasieverzoek.’
Haar naam kwam ik onlangs tegen toen ik de blog over gedichten aan de muur in Leiden samenstelde. Voor de muur van haar voormalige huisartsenpraktijk had zij met haar zus Teresa een verzoek gedaan aan de Stichting Muurgedichten om dit gedicht te plaatsen dat hun vader zo mooi vond. Uitgevoerd in het Zweeds en door Teresa als volgt vertaald:
‘T IS DE STERREN OM HET EVEN
Te tellen zijn ze niet alle
aan sagen en fabels geen grens…
Men beweert dat een ster zal vallen
telkens bij de dood van een mens –
Winternachtkoude scherpt mijn gehoor
en de bevroren muziek van de wind:
het janken der honden is wat ik hoor,
jankend als bij ´t lijk van een kind,
weduwen hoor ik schreeuwen
en kinderen snikken om brood-
– ´t Is de sterren om het even
of iemand levend is of dood.