SARREGUEMINES (1)
Herinneringen zijn gebeurtenissen waar ik eens van heb genoten. In de vitrinekast in mijn kamer staan kopjes, borden, schalen die op elkaar lijken. Versierd met bloemen in blauw of in rood. Dit servies is in de tijd bijeengescharreld, serviesgoed met herinneringen.
Op de achtergrond hoor ik Radio Tour de France met het verslag van de start van de 108e ronde (26 juni 2021). De 1e etappe gaat door het Bretonse landschap. Ik hoor namen noemen van plaatsen waar het peloton langskomt: Pontivy, Fougères met de finish in Landerneau. Namen die verbonden zijn met het serviesgoed. Ook in latere etappes van deze Tour zullen herkenbare namen genoemd worden, plaatsen waar we een brocante, een vente de grenier, of een foire annuelle bezochten.
Jaren achtereen trokken we in de zomer met ons tentje door Frankrijk en streken we op het eind van de dag neer op een plek dat ons wel aantrekkelijk leek. Ingrediënt hiervoor was een sober kampeerterrein met weinig toeters of bellen, zoals we dat noemden, meestal een camping municipale. Op het moment van de dag waarop we geen zin hadden om verder te trekken zetten we daar de tent op. Hadden we de omgeving wat verkend, trokken we door naar een volgende pleisterplaats. De richting van onze jaarlijkse ronde door Frankrijk was globaal aangegeven, een beetje op de ‘bonne foi’. Het geliefde Bretagne werd altijd wel genoemd, maar dagenlange regenval met zicht op weinig weersverbetering kon ons van die route doen afwijken om aan de andere kant van Frankrijk of wat zuiderlijker een plekje te vinden. Grappig om te weten dat de weerberichten het jaar door nauwelijks aandacht kregen, dat het dagelijkse praatje over het weer zelden aangegaan werd.
Als het even lukte, namen we een route die liep langs Queaux gelegen aan de rivier de Vienne. Een gedenkwaardige pleisterplaats is dit geworden. Door de jaren heen keerden we terug. Naar dit dorpje met 600 inwoners, lees ik in een folder uit 1999, met een kerk, een boucher, boulangerie en de camping municipale. Op een late namiddag zijn we daar eens bij toeval terechtgekomen. Het was warm, heel warm en we waren toe om een kampeerplekje in de schaduw te zoeken. Moeizaam verliep dit omdat in dat toen arme deel van de Poitou en niet spectaculaire landschap de kampeerplaatsen dun bezaaid waren. We stopten bij een winkeltje herkenbaar aan een vignet ‘alimentations’ dat ingeklemd lag tussen wat huisjes aan de weg langs de Vienne, de weg die als een prachtig begroeid lint door het dorre en kale landschap slingerde. In het winkeltje kochten we een fles lauwe Orangina en zochten enkele nog niet aangetaste perziken uit een kistje dat op de grond voor de toonbank stond en waar een zwerm vliegen boven hing. In de bedompte ruimte rook het sterk naar schimmelkaas en bedorven fruit. Op zoek naar eten voor de avond belandden we via een smal gangetje op een binnenplaatsje afgedekt met een zeil, waar de schappen volgestouwd waren met gebutste en door het vocht aangetaste blikken met witte bonen, snijbonen, aubergines, spinazie, cassoulet en meer variëteit aan ingeblikt voedsel én met kopjes, aardewerk potten, glazen, pannen, kommetjes, serviesgoed, waarvan sommige met blauwe en rode bloemen waren versierd. We vroegen of dit serviesgoed ook te koop was en of er een camping in de buurt lag. Die was in Queaux aan de overkant van de rivier, bereikbaar met een brug die even verderop lag. Het serviesgoed werd goed ingepakt met regionale kranten en kreeg een plekje in de auto, in de beenruimte voor de stoel naast de bestuurder. In Queaux begon een traditie, een jaarlijkse zoektocht door Frankrijk gemarkeerd door de namen van de dorpjes waar brocantes waren. Op het plekje naast de bestuurder groeide tijdens zo’n ronde in Frankrijk altijd wel een stapeltje bagage: het met regionale kranten goed ingepakt serviesgoed versierd met rode of blauwe bloemen.
(wordt vervolgd).
Mooie blog Ton met een heerlijke sfeertekening. Zo herkenbaar! Ik kan me voorstellen dat je met weemoed terugdenkt aan het mooie Franse land waar je steeds weer nieuwe plaatsen kunt ontdekken.
In het verleden maakte ik ook veel reizen naar Frankrijk en het was inderdaad, zoals jij schrijft, vaak genieten van de wijn, het heerlijke eten, de prachtige natuur, de pittoreske stadjes en de schitterende kastelen en paleizen. Wij hebben, net als jullie, ook vaak in Frankrijk gekampeerd. Eerst met een simpel tentje en een gastoestel, later in een wat meer luxe tent en tenslotte in een camper, nadat we daarmee in Canada al ervaring hadden opgedaan. Wij kochten geen serviesgoed, zoals jullie deden, maar wel mooie wijnglaasjes die nog steeds als goede herinnering in onze vitrinekast prijken.