Geplaatst op

MUSEUM BEZOEK – anders zorn

‘Van in klederdracht gehulde, dansende stelletjes tijdens midzomernacht tot een naakte, blonde vrouw die haar zoon door kabbelend water leidt: op de werken van Anders Zorn (1860-1920) zien we idyllische voorstellingen die we veelal nog steeds identificeren met het Scandinavische leven. Uit angst dat de traditionele manier van leven zal verdwijnen, ontpopt de Zweedse kunstenaar zich net als veel Europese tijdgenoten rond 1900 als chroniqueur van zijn thuisland. Zorn reist voor zijn succesvolle carrière de wereld over en portretteert de groten der aarde. Maar in zijn Zweedse werken zien we een kosmopoliet die na al zijn reizen pas echt verliefd wordt op zijn thuisland.’

  • SNAP SHOTS
Zelfportretten: ets en foto op glasplaat
  • HET KUNSTMUSEUM
  • Foto: Robin van Lonkhuijsen/ANP

Vaak is het museum alleen al de moeite waard om een bezoek aan te brengen.… VERDER LEZEN “MUSEUM BEZOEK – anders zorn”

Geplaatst op

GEBIEDSONTWIKKELING – kinderspel

  • EEN CENTPRENT

Ze zijn zo mooi, die centprenten. Zoals ‘Het Kinderspel’ (ca. 1900) uit de collectie van de KB. Een afdruk hiervan heb ik in het overzichtswerk van de architect Aldo van Eyck (1999, Thoth uitgeverij) als bladwijzer gestoken. Niet toevallig bij de pagina’s die gaan over de speelplaatsen die hij ontwierp in binnensteden, waar vaak geen gepaste plek beschikbaar was, zoals in Amsterdam. Hij vulde diverse slooplocaties daarmee in.

  • Jacob Thijsseplein, 1949.

‘In 1947, the architect Aldo van Eyck built his first playground in Amsterdam, on the Bertelmanplein. Many hundreds more followed, in a spatial experiment that has (positively) marked the childhood of an entire generation. Though largely disappeared, defunct and forgotten today, these playgrounds represent one of the most emblematic of architectural interventions in a pivotal time: the shift from the top down organization of space by modernist functionalist architects, towards a bottom-up architecture that literally aimed to give space to the imagination’.… VERDER LEZEN “GEBIEDSONTWIKKELING – kinderspel”

Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – ‘lieve dames – beste heren’

  • VOOR EEN BRIEFKAART OP DE EERSTE RANG

‘Voor een briefkaart op de eerste rang’ was een Nederlandse filmquiz die van 1969 tot 1982 en in 2000 door de KRO op de Nederlandse televisie werd uitgezonden. Het programma werd gepresenteerd door Bob Bouma, die de kijkers altijd begroette met de woorden: ‘Lieve dames, beste heren’. 

Hoe kom ik op deze quiz? Omdat mijn oog weer viel op de overzichtstentoonstelling van het werk van de kunstenaar Thé Tjong-Khing in het Letterkundig Museum. Als filmliefhebber mocht ik graag naar de quiz kijken die maandelijks werd uitgezonden en later eens in de maand. Daar leerde ik Khing kennen als een sublieme alleswetende kandidaat.

  • VAN STRIPTEKENAAR TOT SPROOKJESSCHILDER

Khing was in de jaren 70 enige tijd bekender als filmkenner dan als illustrator.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – ‘lieve dames – beste heren’”

Geplaatst op

VAN DE BOEKENPLANK – flandrien

Op de plank tussen het stapeltje sportboeken staat wat verscholen, omdat het klein van stuk is, het fotoboekje van de Vlaamse fotograaf Stephan van Fletteren. Zwart-wit foto’s van een ruig landschap waar het altijd flink lijkt te waaien en te regenen, heel soms breekt een waterig zonnetje door. Het boekje laat portretten zien van door weer en wind getekende gezichten. Bij het zien van de foto’s moet ik altijd wel Jacques Brell’s ‘Mijn vlakke land’ neuriën.

Wind, regen en keien teisteren de helden, de Flandriens.

Het beeld van de typische Vlaamse renner uit de wielergeschiedenis, die met reservebanden om de nek, met modder in het gelaat en met een gezicht dat boekdelen spreekt de streep overzwalpt, staat in Vlaanderen bekend als het beeld van de flandrien.… VERDER LEZEN “VAN DE BOEKENPLANK – flandrien”

Geplaatst op

MUSEUMBEZOEK – armando

Armando woonde als kind vlakbij Kamp Amersfoort, waar de Duitsers een schrikbewind voerden. Deze ervaring hield hem zijn hele leven bezig en voerde de boventoon in zijn werk.  Jammerende gevangen, een brood dat over de hekken werd gegooid en schietende bewakers. De herinneringen die de jonge Armando aan Kamp Amersfoort had, waren indrukwekkend. De uitgehongerde mensen kreeg hij nooit meer van zijn netvlies. Armando praatte er niet graag over, maar in zijn schilderijen was het zijn belangrijkste thema.

  • SCHULDIG LANDSCHAP

Hij verbaasde zich er altijd over dat de natuur onverstoorbaar was voor dit menselijke leed. Bomen groeiden door, struiken versperden de bospaden. ‘Schuldig landschap’ noemde Armando het, alsof de bomen er iets aan hadden kunnen doen.… VERDER LEZEN “MUSEUMBEZOEK – armando”