Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – herinnering aan een vader

Keek in bibliotheek op de plank bij Haruki Murakami en zag ‘Een kat achterlaten’ staan.

Hij opent het boekje met: ‘Natuurlijk bewaar ik heel veel herinneringen.’ In zijn geval zijn het herinneringen aan zijn vader. ‘We deelden als vader en zoon, vanaf het moment dat ik ter wereld kwam tot ik op mijn achttiende het huis verliet, onder hetzelfde dak van een niet al te ruim bemeten huis, ons dagelijkse leven. Zoals bij de meeste relaties tussen ouder en kind het geval zal zijn, waren er tussen ons fijne dingen en minder prettige dingen. Maar het zijn juist de heel gewone, alledaagse gebeurtenissen, die eigenlijk geen van beide waren, die me het meest zijn bijgebleven.’

… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – herinnering aan een vader”
Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (4)

TREINTJES

Als je die wagonnetjes zo midden in de kamer op het rek ziet staan, dan zou je verwachten dat ik een fervent modelspoorweg liefhebber ben. Dat is niet zo. Ik kroop als kind niet over de grond van mijn slaapkamer waar een spoorwegtracee was uitgelegd. In mijn kindertijd lagen in de speelgoedkist tussen het andere speelgoed wel wat losse rails van een opwind locomotief waarvan de veer gesprongen was en die het al lang niet meer deed. Op de bodem van de kist bleef deze voor jaren onopgemerkt liggen. Ook later in de tijd waren de zolders van mijn woningen niet met een spoorwegemplacement ingevuld, gewoon opslagruimte gebleven. Dat laat onverlet dat ik altijd niet ongemerkt een modelwinkel voorbijging.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (4)”

Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (3)

KERSTFIGUUR

Zo af en toe vraag ik Wilma om op de bovenverdieping in mijn werkkamer een boek van de plank te pakken. Ze staan niet meer binnen handbereik. Dan weet ik ongeveer wel de plek te noemen waar deze moet staan, een aanwijzing voor haar. Deze week kwam ik erop om met de mobieltjes elkaar te bellen, ‘beeld te bellen’. Dan gaat zij zo met haar mobieltje langs de planken van mijn kasten. Ik laat haar stoppen bij een titel en vraag haar dat boekje mee naar de kamer beneden te nemen.

Deze zin lees ik in After Dark van Murakami:

“Voor mensen zijn herinneringen de brandstof waarmee ze kunnen blijven leven.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (3)”

Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (2)

Mijn kamer is ook een wachtkamer. In een wachtkamer hangt vaak een mededeling aan de muur. Zo zittend en wachtend op de beurt gaat de blik langs de regels van de tekst en dat herhaalt zich om als het ware de tijd te doden.

“Er zijn nog 3 wachtenden voor u”

Hier in mijn kamer wacht ik op de thuiszorg om me te wassen en aan te kleden en in de rolstoel te tillen. De dag kan beginnen. Zo is het ’s avonds wachten op zorg waarmee mijn bedtijd ingaat. Het programma van de dag, van hun zorgrondes in de wijk, is bekend waarmee mijn wachttijden gegeven zijn. 

Zo wachtend valt mijn blik op een plank van de open wandkast.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – reis door mijn kamer (2)”

Geplaatst op

SNAP SHOTS – heemtuin

Niet ver van ons huis ligt het park de Houtkamp en afgeschoten is een heemtuin. Het was altijd aangenaam om hier doorheen te wandelen over de aangestampte paden langs de verschillende aangebrachte landschapstypen, de klaverweide, de hei, het beekje te zien stromen en op de houten vlonder door het aangelegde moeras te stappen, de rust tot je door te laten dringen, de vogels te horen en de geur van het gewas te ruiken. Dat kan niet meer, maar nu op een andere manier. Met de tillift word ik in de rolstoel getild. Vanmiddag werd ik door mijn oud-hardloopvriendje Frans door de heemtuin rondgeduwd. Ik maakte wat snap shots. Een onderwerp dat ik eerder niet zo had opgepakt.… VERDER LEZEN “SNAP SHOTS – heemtuin”