Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – alma mater aan het stationsplein

Wikepedea
  • MENEER JU

Aan het Stationsplein lag het toenmalige Sociologisch Instituut Leiden (SIL), het trappenhuis van buitenaf goed zichtbaar. (1) In het halletje bij de ingang van de kantoorflat was een glazen hokje, het kantoortje van meneer Ju. Met de bureaustoel en de werktafel was deze ruimte bijna geheel gevuld. Een bezoeker wees hij de weg, een ander groette hij met een glimlach. Altijd weer viel mij zijn keurig gestropte das op met het embleem van de Leidse Universiteit. In de winter had hij onder zijn uniformjasje een trui aan van marineblauwe wol, omdat het best rillerig was zo dicht bij de tochtige ingang. Zijn haar was in slagen schuin naar achter gekamd, de Brylcreem brillantine glom in de opkomende ochtendzon.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – alma mater aan het stationsplein”

Geplaatst op

ACHTERWERK IN DE KAST – goede vrijdag

HET HEILIGE ROOMSE LEVEN

Beeld EPA.

‘In veel landen is Goede Vrijdag een officiële feestdag. Iedereen is vrij, bedrijven, instanties, scholen en winkels zijn gesloten en het openbaar vervoer rijdt de zondagsdienst. In Nederland is dat anders. Winkels zijn open, in vrijwel alle bedrijven wordt gewerkt en het openbaar vervoer rijdt alsof het een gewone vrijdag is. In sommige plaatsen is zelfs gewoon school. Maar overheidsinstanties zijn gesloten. Vanwaar deze vreemde situatie? Hiervoor moeten we terug naar de Dordtse Synode die in 1618-19 het aantal feestdagen beperkte tot Kerst, Besnijdenis des Heren (1 januari), Pasen, Hemelvaart en Pinksteren. Goede Vrijdag wordt niet genoemd. In die tijd vond men namelijk dat de viering van die dag meer te maken had met de ‘paapsche stoutigheden’ dan met een zinvolle gedachtenis van het sterven van onze Heer.… VERDER LEZEN “ACHTERWERK IN DE KAST – goede vrijdag”

Geplaatst op

DE FILM VAN OME WILLEM – parasite

Een zwarte komedie over een arm gezin in Seoul dat op slinkse wijze infiltreert in het leven van een rijke familie.

BEELDEN UIT DE OSKAR ONDERSCHEIDEN FILM. We zien de kakkerlakken op tafel lopen, de sokken aan de waslijn hangen en zoon en dochter Kim in het toilet op zoek naar een gratis wifi-signaal. Later in de film wordt het allemaal nog erger, als de wijk door zware regenval overstroomt en het water door de wc de woning binnen stroomt, tot borsthoogte aan toe.
  • EEN DUALE STAD VERBEELD

Seoul telt meer dan driehonderdduizend banjiha, semi-ondergrondse appartementen met ramen op enkelhoogte, waarin traditioneel de minst bedeelden wonen vanaf begin jaren zeventig, toen het land een stormachtige economische groei beleefde van gemiddeld 10,6 procent per jaar.… VERDER LEZEN “DE FILM VAN OME WILLEM – parasite”

Geplaatst op

GROETEN UIT DEN HAAG – houdini aan de hofvijver

Iedere stad heeft zijn iconen, zo ook Den Haag. Op een aanzichtkaart ‘Groeten uit ‘s-Gravenhage’ zullen de foto’s staan van het Vredes­paleis, Madurodam, de Gouden Koets, Het Binnen­hof en … de Hofvijver. Op de Hof­vijver is het kabbelende water te zien, het eiland met de bossage, de hoog opspuitende fontein, de gevelwand met het Maurits­huis, het torentje van de minister-president en de an­dere regeringsgebouwen die hun ingang aan het Binnenhof hebben. 

“De oude vijver/waaruit elke dag/Den Haag opnieuw/geboren wordt” (Paul Rodenko).

Groeten uit ‘s-Gravenhage

‘In Den Haag daar woont een graaf,
en zijn zoon heet Jantje.
Als je vraagt waar woont je pa,
dan wijst hij met zijn handje,
Met zijn vingertje, met zijn duim,
Op zijn hoed draagt hij een pluim,
Aan zijn arm een mandje,
Dag mijn lieve Jantje.… VERDER LEZEN “GROETEN UIT DEN HAAG – houdini aan de hofvijver”

Geplaatst op

VAN DE BOEKENPLANK – omstanders

Historica Jorien Meerdink schreef een autobiografie. In het boek wordt de geschiedenis verteld van een naoorlogse nieuwbouwwijk waar zij haar jeugd doorbracht. Vanwege mijn stedenbouwkundige ervaringen werd ik gevraagd om het manuscript te lezen. Dat werden boeiende gesprekken en gaf mij de mogelijkheid om heel nauwgezet te horen hoe generatiegenoten hun groei naar volwassenheid meemaakten en hoe het leven in een ‘bedacht’ stedenbouwkundig ontwerp werd geleid. Op de flaptekst van het boek zette de uitgever mijn commentaar: ‘Indrukwekkend. De twee verhaallijnen maken het boek uniek. Aan de wijk lag een stedenbouwkundig concept ten grondslag dat voorwaarden bood voor een harmonieuze samenleving en ontplooiing van de naoorlogse generatie. Dit ideaal is nog niet eerder zo gerelativeerd.… VERDER LEZEN “VAN DE BOEKENPLANK – omstanders”