Er was een periode dat ze me vroegen waar in het centrum van Den Haag nu precies mijn werkplek was. Met enige schroom zei ik dan: ‘In de tieten van Den Haag’. Als ik Castalia had genoemd dan zouden ze me vragend aankijken. Nu was het: ‘Oh, werk je daar.’
Beeld: Sander Grip
- DE RESIDENT
Voor De Resident, een gebied in de binnenstad van Den Haag, had de Zwitser Rob Krier een stedenbouwkundig plan gemaakt dat aansloot op de bebouwing van de omringende stad. Door andere architecten (Graves, Soeters) is Kriers plan verder ingevuld met kantoren en woningen in een hoge dichtheid. In het plan is een visie op de stad uitgewerkt als een samenhang van openbare ruimtes. De hoofdopzet is een onderbouw met een parkeergarage van drie lagen en winkels die als een poortconstructie om een tramtracé gebogen is, de tram verdwijnt in een tunnel, en daarboven staan drie kantoorschijven die dwars op de as van de Turfmarkt. Het gebouw is aan een zijde getrapt om voldoende licht te geven op de Zwarte Madonna, het inmiddels afgebroken woongebouw van Carel Weeber. Daar keek ik vanuit mijn werkkamer direct op uit. Ik schreef erover. Aan de zijde van Turfmarkt is de stapeling van functies zichtbaar gemaakt in de gevel: hoge puien op de begane grond met winkels, daarboven een zalencentrum, dan een diagonaal frame waarachter zich drie parkeerlagen bevinden, vervolgens de vergaderzalen en het bedrijfsrestaurant van het ministerie, en daarboven de kantoorschijven. Veel vloeroppervlakte wordt gebruikt door het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.’ (De Architect, 27 april 2012).
Voorstudie sky line Den Haag. Bert Hermans
- HELICON en CASTALIA
De twee wolkenkrabbers, met de officiële namen Castalia en Helicon steken daarnaast omhoog. Ze behoren tot de hoogste gebouwen van Den Haag met een hoogte van 104 meter. Het gebouw stond oorspronkelijk bekend als het Transitorium, dat ontworpen was door Jan Lucas. Het werd gebouwd met het jackblocksysteem en werd in 1967 opgeleverd. In de jaren 90 van de 20ste eeuw werd het gebouw tot het skelet afgebroken en vervolgens weer herbouwd. Het vernieuwde gebouw, van architect Michael Graves, werd in 1998 geopend.
- DE ÉCHTE HAAGSE TIETEN
‘Al snel na de opening in 1998 kregen de gebouwen de bijnaam de Haagse tieten. Eigenlijk zijn dit niet de originele Haagse tieten. Die komen namelijk vanuit de voetbalwereld. Begin jaren ’80 stond elke wedstrijd een vrouwelijke supporter van toen FC Den Haag (nu Ado Den Haag) op de tribune van Midden-noord. Zij had een flinke boezem en je raadt het al. Deze Haagse trok soms zomaar, vaak bij een doelpunt en altijd als medesupporters erom vroegen, haar topje omhoog. Op de tribune hoorde je dan ook vaak de supporters ‘Haagse Tieten!’ scanderen. Het verhaal doet de ronde dat de Ado-aanhangers een gelijkenis zagen in de vorm van de hoge spits toelopende puntdaken en hun enthousiaste vrouwelijke supporter. Het gebouw is dus eigenlijk een ode aan een trouwe voetbalfan! (Joyce Hoogland. In de Buurt, 2007).
- VOETNOOT
Als we toch over namen hebben: Drieëntwintighonderd jaar geleden kwamen er ook bezoekers bij Castalia en Helicon. Toen geen ambtenaren, maar kunstenaars, wetenschappers, dichters, muzikanten, dansers en zangers. Zij gingen naar de heilige bron Castalia om Apollo, god van de zon, te vereren. Ook gingen ze naar de berg Helicon, om tot de muzen te bidden voor inspiratie.
2 antwoorden op “GROETEN UIT DEN HAAG – de tieten van den haag”